Zéér veel vulkanische activiteit!

Het is alweer veel te lang geleden dat ik iets gepost heb, wat resulteert in het feit dat ik nu niet meer weet waar ik moet beginnen.

De laatste twee weken liggen nog vers in het geheugen, en daarmee de (vele) verhalen die daarbij horen.

Samen met Chris vatte ik het plan op om voor een weekje een auto te huren, en alle nog onontdekte plekjes van Costa Rica te ontdekken. Het werd een ontzettend gave tocht, Chris ik en de Soeksoekie Jimny.

We begonnen in La Fortuna, bij de Arenal vulkaan. Daar was ik al geweest, maar het was zeker geen straf daar nog een keer heen te gaan, lekker te zwemmen onder de waterval, heerlijk te eten en het wandelingetje naar de lavastroom maken.
De dag erna doorgereden naar een paar huizen bij elkaar die ze las canas hebben genoemd. Niet speciaal, maar vanaf daar konden we wel naar het Parque Nacional Tenorio, waar we Río Celeste konden vinden, en dát was heel speciaal! Zulk blauw water heb ik nog nooit gezien, alsof er boven de waterval iemand met een bot blauwe verf zat te spelen. Ook het natuurlijk warme bronwater was heel apart om mee te maken, water dat kokend heet ergens uit een gat komt en als je dan een meter verderop gaat zitten is het genoeg afgekoeld om het menselijk lichaam aangenaam te verwarmen. En dat liet ik uiteraard maar al te graag gebeuren.

De volgende stop was Rincón de la Vieja, wederom een Parque Nacional. Over een 20 km lange dirtroad kwamen we compleet door elkaar gehusseld aan op een grote open plek bij een ranger station. Daar werden we vergezeld door een vrij groot aantal muggen, wat de aankomst niet al te plezant maakte. De vriendelijke ranger maakte gelukkig alles goed door te zeggen dat ze alleen hier op de open plek zaten. Vals alarm dus, of toch niet?
Vol goede, maar vooral met veel moed stapten we het park in op zoek naar wat vlindertjes en beestjes, watervallen en natuurlijke bronnen. Inmiddels met soppende schoenen stapten we een paadje in wat niet op de kaart stond. En daar stond ik ineens oog in oog met een groot zwart beest met een rare neus. Dat kan maar 1 ding betekenen; Rennen. Hard.
Wij stormen terug naar het riviertje, komen op adem en komen met onze grote rugzak met biologische kennis tot de conclusie dat het om een tapir moet gaan. Een tapir, juist.. zo'n beest dat je alleen op plaatjes of in de prehistorie verwacht. Maar niet op 5 meter van je neus! Onze kennis reikte helaas niet zover dat we wisten of het beest gevaarlijk was (zo klinkt het niet, tapir.. maar goed, van 'spinnetjes' weet je het ook nooit) en of het in groepen leeft, wat ook geen fijn vooruitzicht was. Maar goed, bikkel als ik ben liep ik door. Heldhaftig filmend wat we wel niet meegemaakt hebben lopen we een hoekje om waar dus wéér zo'n beest staat, en deze 2 keer zo groot als de eerste. (zie abrupt afgebroken filmpje met 2 heel hard rennende mensen). Toen was de maat vol en hebben we per direct het park verlaten. De ranger was zich wél bewust van het 'gevaar' van de tapir, en vroeg doodleuk of we ook foto's van het mooie dier genomen hadden. Foto's.. vent, wat dacht je van rennen?

Volgende stop; Liberia. Leuk stadje om lekker te eten en een filmpje in een lege bioscoop te pakken, en toen was het hup richting het strand. Playa del Coco. Strand was niet heel bijzonder, hebben nog even gehopt tussen alle strandjes en toen uiteindelijk met margherita's in een restaurant beland. Levert gelijk een mooie quote van Chris op: Happy hour = business hour!

De dag daarna heeft Chris me afgezet in Liberia en is zij teruggereden naar SJO. Ik ben met de bus naar de grens (Penas Blancas) gereden om het avontuur nog even verder voort te zetten in Nicaragua. En dat is aardig gelukt. Rivas, het eerste dorpje waar ik kwam, was niks. Er zaten rare amerikanen in m'n hostel en er was geen bal te beleven en dus ben ik heel snel doorgegaan naar Granada, wat een stúk beter te doen was. Hostel met zwembad, mooie tuin en een fijn bed voor 10 dollar. Hier moest ik maar eens even blijven. Als een aap door de bomen geslingerd in een Canopy Tour en vreselijk zitten kletsen met Nicaraguanen die maar niet uitgepraat raken over hun eigen land. Want wat is het een geweldig land, zo zeggen ze. Ze vertellen er alleen niet bij dat 75% onder de armoedegrens leeft, de president Dani Ortega een corrupte draak is en dat het vooruitzicht weinig belovend is. Dat moest ik dan weer horen van een amerikaanse die het zich niet kon veroorloven in Amerika te wonen en dus maar naar Nicaragua kwam. Dan weet je ongeveer hoe het ging..

In León, nog een stukje noordelijker, heb ik vervolgens iets heeeel vets gedaan; Volcano Boarden. Wist ik veel dat het bestond, ik was net gewend aan Snowboarden.. nee ok, dat is een beetje overdreven, maar ik wist niet dat het kon. Met board en al heb ik een actieve vulkaan tot aan het topje beklommen over losse stenen en een pad dat eigenlijk geen pad is. En dan moet je weer naar beneden, en dat was fijn! Kiezels happen, blijven zitten blijven zitten blijven zitten en hárd gaan! En dan sta je binnen de minuut weer beneden. Maar het was wel gaaf haha.

Vandaag weer teruggereden naar Purral. Heb mooi nog wat dagen vrij om nog even wat te prutsen met mijn scriptie, leuke dingen te doen met de familie hier en cadeautjes in te slaan. Want het duurt niet lang meer voor ik weer op Nederlandse bodem sta, en dat vergt nog enige voorbereiding. Daarnaast staat dit weekend ook het project op Calasanz op de planning, en daar wil ik ook graag wel even kijken. Leuke dingen allemaal! Maar het leukste moet nog komen, de quotes van de maand deze keer!

Pura vida!

Floor

Quotes:

- Dat is zonder gezeur de grootste spin die ik ooit gezien heb (Floor op haar plek in Braulio Carrillo.)

- Is dit wel een pad? (Floor).. nou, het is in ieder geval een pad gewéést! (Stef) Braulio Carrillo

- Is dát de prijs? Dat is gewoon een bord! (Travis ziet Ajax kampioen worden)

- Dat kan niet, das nep! (Chris/Floor over Río Celeste)

- Da sind die Geiser! (Floor ziet ergens rook uit komen.. blijkt later een fabriek te zijn, oeps)

- Happy hour = Business hour (Chris in Playa del Coco)

- Zéér veel vulkanische activiteit! (Chris/Floor merken de vulkanische activiteit op, maken een wandeling langs de vulkaan wat dus automatisch ook een vulkanische activiteit is)

- Ja. Hier. 1968. Huge explosion. Ongeveer tachtig people. (Chris leest voor wat ze in de Lonely Planet vind over de Arenal vulkaan).

- Die auto is echt vét fotogeniek (I like Jimny!)

- Je kunt niet met de boot over de ferry (Floor)

- Ja hoor! In the pocket! Wel een zware pocket wordt dat zo.. (Floor)

- What the f*ck wás dat! (Floor/Chris zien een tapir)

- Mutterbaten (Vrije duitse vertaling van Chris van modderbaden)

- Als we Howler apen horen, dan zeggen we altijd dat wij dat zijn, dan gaan de mensen altijd een beetje lachen hihi (Canopy gids vertelt zijn geheim)