Een weekje Steve Irwin-momentjes

Afgezien van het trieste laatste moment dat Steve mee mocht maken heb ik deze week een stukje van zijn pad gevolgd, wat een dieren! En wat was ik stoer, net als Steve!

Semana Santa = Heilige week voor pasen. Dat betekent dat het hele land plat ligt en naar het strand/familie vertrekt. Gezien wij bijna tico's zijn, doen wij hetzelfde.

Ik had deze keer relatief veel tijd, iets meer dan een week, en dat betekende dat ik verschillende plekken aan kon doen. We begonnen met Cahuita, aan de Caribische kust, al lag het naar mijn woorden aan de Paribische kust (quote 1).
In een hutje op het strand bij een italiaans stel, hangmat, kokosnoot uit de boom, rummetje-cola en veel muggen, het was heerlijk!
Volgende dag om 5 uur opgestaan om de zonsopgang te bewonderen die natuurlijk precies achter de heuvel was, heel fijn!

Het national park ik Cahuita bleek een plaatje, de stranden daar konden zo op een postkaart. Ik heb dan ook wat foto's van mezelf genomen zodat je gelooft dat ik dr echt ben geweest en de plaatjes niet van Google heb gestolen.
We hebben ook nog even gefietst in Cahuita, en natuurlijk zijn daar geen zwarte-weduwes te huur en wordt het gewoon een beachcruiser met een veel te laag zadel en mega dikke, te zachte banden. En daar ben je dan achteraf blij om als je over al die stenen moet! Langs en vooral óp het strand fietsen is toch wel heel erg fijn!

Zaterdag met de bus richting Panama vertrokken. En toen was ik toch heel blij dat ik in de EU woon en gewoon naar Duitsland kan rijden als ik dat wil zonder dat ik een uur moet wachten in een rij, een stempel moet laten zetten, de veel te gammele brug over moet lopen, in Panama wéér een uur in de rij moet (in de volle zon), een stempel hier, naar het volgende hokje een stempel daar, nee toch niet, eerst een busticket halen zodat ze weten dat je het land echt weer uitgaat, alsnog stempel, 3 dollar betalen en dan de bus zoeken. Al met al ben je 3 uur verder. (yes over een paar dagen mogen we het achterstevoren!)

De laatste fase was de boottocht naar Bocas del Toro, een eilandengroep vlak voor de kust van Panama. Toen we over het aquarium heen voeren wisten we dat we de goede kant op gingen! Hostel gezocht, duikschool gezocht en lekker eten, dat was het.
De volgende dag mocht ik dan eindelijk weer gaan duiken, dat was alweer veel te lang geleden. Even het riedeltje weer opgefrist; trimvestje over de fles, kraan vast, slangen vast, meters naar beneden, kraan open, lucht testen etc etc. En oh wat was het weer gaaf! Ik weet niet meer wat ik wanneer en waar heb gezien, dus bij deze de vissen die we tegen zijn gekomen:

- Haai (weliswaar vanaf de kant, maar het was een haai!)
- Sepia = soort inktvisje
- Morene
- Mega zeesterren
- Enorme krabben
- Langsnuitvis
- Lionfish (heel veel!)
- Dolfijnen (vanuit de boot :D)
- Roggen
- Zee-egels
- Nemo en Doris
- Dragonfish
- Kwallen

Het was een hele beleving! Onder water was het eiland Isla Colón waar we zaten veel mooier dan boven water, waar het een party eiland van jewelste was. Laat ik daar nou nét niet voor gekomen zijn. Maar we hebben ons goed vermaakt daar. Op de andere eilandjes waren hele mooie stranden (Red Frog Beach, waar ik overigens geen rode kikkers gevonden heb), waar je met de watertaxi heen gaat. Zoals alles in NL met de fiets gaat, gaat het daar met de watertaxi. Stappen? Met de boot naar de kroeg.

Toen onze dagen in Bocas erop zaten, ons visum weer verlengt was en we weer legaal Costa Rica in mochten hebben we dat ook maar gelijk gedaan. Wéér langs de grenscontrole, wéér 3 uur over 200 meter gedaan, een douanabeambte ervan overtuigt dat ik bij Stef in het vliegtuig zat omdat ik geen kopie bij me had die hij wilde zien en wéér over die gammele brug. Op weg naar Puerto Viejo, aan dezelfde Paribische kust. Daar had ik nog 1 volle dag en ben ik van Puerto Viejo naar Manzanillo gefietst. Een route die heel Costa Rica scheen te nemen die dag, door het weekend in Semana Santa. Ik voelde me een beetje een Tour de France renner, tussen al die auto's. Het eindpunt, Manzanillo, was als een puzzel. Honderden auto's met daartussen hele families in tenten met allemaal een eigen bbq, en op de een of andere manier pastte het precies, nou ja, of net niet, het is maar hoe je het bekeek.

Mooi, hier gaan we dus niet heen! Stukje terug vonden we gelukkig een prachtig strand waar we heel goed konden snorkelen. Natuurlijk heb ik nog even een kokosnoot uit de boom gevist, alsof 't niks is. Kreeg 'm alleen niet open, dat was dus niks.

Deze hele week ook bóven water een hoop dieren gezien:

- Leguaan
- Enge spin
- Luiaard met kleintje
- Brulaap
- Capucijnaap
- Eekhoorn (jaha zekers!)
- Eindeloos veel (roof)vogels

En na 5 uur met de bus sta je dan weer in Purral, hoe groot wil je het contrast hebben. En toch, hoe lelijk 't hier ook is, ben ik daar weer blij om. Terug naar wat toch een beetje thuis is geworden, mijn lekker grote bed, Tracy en Travis en de goede zorgen. Het leven is goed in Purral.

Dus:

Pura vida!

Floor



Quotes van de week:

- Dat ligt aan de Paribische kust (Floor)
- Dat doet ie gewoon uit de natte pols (Floor)
- Niet echt een quote, maar je had 'm moeten zien: De moonwalk onder water van Floor tijdens het duiken.
- Home is where you're heart is. And when you're heart is good, home is everywhere (Ali Baba van 't restaurantje in Manzanillo, noemde zichzelf een Gypsy).
- Is het wel een kokosnoot? (Denise die ziet hoe ik met alle geweld een kokosnoot open probeer te krijgen, wat niet echt voorspoedig verloopt)